h2000 konulu bi yazi yazmamis olmam cok garip geldi bana. ne de olsa son 1,5 haftami h2000 ve ona bagli olaylar cercevesinde yasiyorum. o zaman baslayalim;
29 haziran pazar saat 18.00 civarinda acilacagi soylenen kapilar pek de denildigi gibi acilmamis ve insanlar gecenin bi yarisi iceri girebilmisler, karanlikta gormeden etmeden cadir kurmuslar. kimileri gidip sularin akacagi yerlere biel cadir kurmus, ki bunun onemini sonradan anladik. ama biz sansliydik! miray bi sekilde beni ertesi gun gitmek icin ikna etti ve ben-turgay-miray sahane yolculugumuza 30 haziran 12.00 servisiyle basladik. cadir kurma isini turgay'a yukledikten sonra cevre gezintisine ciktik bi sure. daha sonra brezilya-almanya macinin oldugu akillara dank etti ve kosa kosa mac alanina gittik. macin tamamini izlememis de olsam, butun golleri gordum, bu da bana yetti. zaten kesilip durdu yayin (sanirim sonunu da gostermemisler). mactan sonra demo sahnesinden yukselen seslere tavlandik ve ilk democularla tanistik. ilk gun sanssizligindan olsa gerek demo biraz gec baslamisti ve 2. grubun ortalarinda ana sahne acildi. muse sevgisiyle kosarak ana sahnenin en onunde yerlerimizi aldik. o gun sirasiyla ece dorsay, nev, manchild ve muse cikti. sonradan alinan duyumlara gore saat 19.00 civarlarinda miller dance zone'da jay jay johansson cikmis, cok buyuk kayip. ece dorsay, hakkaten de soylenen gibiydi. dis gorunusunden bagimsiz oplarak muzigi de surekli baska sarkilari hatirlatan bolumlerle doluydu, sevmedik. nev bi sekilde herkesin bildigi ama benim ilk defa duydugum bir adamdi. losing my religion soylemeseydi daha cok sevebilirdim. manchild gecenin en buyuk hediyesi oldu. surekli "manchild on the ground yea!", "let me hear some fucking noise", "get your hands up" demeselerdi daha cok sevebilirdik derken, butun grup elemanlari konser sonrasi sahne onune geldiler ve hepsiyle konusma sansina (!) eristik. en buyuk hediye mi? o da manchild solisti bishop'in getirdigi bira ve suydu tabiki. sonunda o gunku 5 saatlik bekleyisimin nedenleri sahneye ciktilar, ilk konserdeki sanssiz yerimden dolayi bir bok goremedigim ve aslinda gorulcek pek de bir sey olmayan konsere nazire yaparcasina inanilmaz bir performans sergilediler. seyirciyle konusmalar yine -diger gruplara nazaran- minimumdu ama kesinlikle digerinden kat kat daha iyi bir ses sistemiyle inanilmaz bir performans esliginde caldilar. ezilme korkusunun ne oldugunu anlamami saglayan konser oldugu iin ayrica tesekkur ederim.