ayili geceligimi cok seviyorum. cocuk gibi hissediyorum onu giydigimde. 9 yasimdan beri sahip olmanin verdigi bir his heralde. carsaflarim, yastik kilifim hatta yatak ortum de the simpsons karakterleriyle suslu. hala duvarlarimda kucuk cocuklarin odalarina asilan fosforlu bulutlar, gezegenler... kutuphanenin ustunde duran bebekler... dedemlerin dolabindaki oyuncaklarim... rengarenk kalemlerim, silgilerim... cocuk klasikleri... annemin kucagina yatip beni sevmesini beklemek... ne zaman buyuyecegim?
bunu isteyen mi var?!