nedense birinden, bir seyden cok fazla beklentim oldugunda hic bir verim alamiyorum. bi kac sene once karar vermistim aslinda insanlardan cok fazla sey beklememeyi, onlarla ilgili kendi capimda hayaller kurmamayi. gerceklesmeyince uzulmemeyi ogrendigimi saniyordum, olmamis. hala isler planladigim gibi gitmeyince uzuluyorum ama hala kendimi plan yapmaktan alikoyamiyorum. kocaman kocaman yazip duvarlara, kapilara asmak istiyorum artik "n'olursa olsun asla plan yapma!" belki de bu sekilde beynimin bi kosesinde yer eder bu laf, kim bilir?
eskisehir'e gittim, climb konseri olmadi, onun yerine bol bol konusma oldu. belki birseyler degisir diye umuyordum giderken ama emin degilim su anda. degisebilir de, degismeyebilir de. kafam karisik, yorgunum, ayni anda uc yerde birden bulunmak istiyorum. sanirim genetik cidden benim istedigim meslekmis.