check!
http://www.plasticwings.org

arsivlerim anlamsizca kayboldugundan beri hic yazasim yok buraya. zaten yenisini beklerken eskisi gozden dusuyor az da olsa. son bir haftadir gelisen olaylar cercevesinde dudagimdaki yaralar disinda beni rahatsiz eden hic bir seyin olmadigini yatakta yatip tavana bakarken anlamak huzur verici. gercekten de hayatinda birseyler duzene girdiginde insanin cani nete girmek istemiyormus, cok yerinde bir gozlem. defterimdeki yazilara bakip, mesajlari tekrar okuyup uyumaya calismaliyim. ama dudagimdaki aci uyumama izin vermiyor. sorunsuz gitmeye aday. her zaman uykuyu kaciran bir puruz cikar zaten.

"Beck Depresyon Ölçeği puanınız = 32
Ciddi Depresyon
* 17 ve üzerindeki kalıcı puanlarda profesyonel bir yardım almanız gerekir"

"Sayin danisanim, test sonucunuza gore obsesyon, depresyon ve umutsuzluk skorunuz yuksek; digerleri normal duzeyde bulunmustur. Yakinmalariniz hayatinizi olumsuz yonde etkilemekte ise, bir psikiyatr ile gorusmenizi oneririm."

hayat garip, beklenmedik seylere hazir olmak gerekiyor. cok istenenlerin asla gerceklesmedigini ogreneli yillar gecmisken gelisen olaylar bana bu kuralin hala butun heybetiyle gecerliligini korudugunu gosterdi. bazen gercekten de "kimseyi beklemiyor" olmak lazim.

10 sn suren telefon calislariyla, 20 sn suren sms okumalariyla heyecanlanmamali insan. karsisindakinin gozlerinden gozlerini kacirarak konusmamali. veda ederken kitlenip kalmamali.

alt komsulardan biri kapisini degistirmis, celik kapi taktirtmis. hangi katta oldugumu anlayamiyorum bir türlü, hep yanlis cikiyorum. simdi de apartmanin ici boyaniyor. insalla dis kapiyi boyamazlar da kaybolmam.