öğlenleri camın önünde, okuldan çıkmış evlerine gitmekte olan elele liseli sevgililere bakıp mutlu olurken yakalıyorum kendimi son bir haftadır. 70 yaşında hayattan hiç bir beklentisi olmayan teyzeler gibiyim valla, elalemi görüp "ah gençlik" diyip seviniyorum.

en yorgun oldugum günlerde herkesin yapacak bir is bulmasi, bosluktan catlanan günlerdeyse tek bir allah'in kulunun etrafta olmamasi hak midir, hukuk mudur?

bir günde blog girme sinirlarimi zorlamak pahasina belirtmek istiyorum ki schizophrenia'yla iddia ettigimiz "internetin 100 kisisi" teorisinin suclusu bulundu; istanbul.

günün sarkisi da south - motiveless crime (gulp beye tesekkürlerimle)

bunu da bugün ögrendim; msn'inizdeki insanlardan biri msn spaces'a üye oldugunda yaninda yildizcik cikiyormus, siz sayfasina bakana kadar da gitmiyormus. cok sinir bozucu. ayrica msn spaces cok sinir bozucu degil mi? kendi istediginiz sayfayi yapamiyor, sadece microsoft'un size bahsettigi templateler icinde kaliyorsunuz.

evde yalniz basima uyudugumu zannederken, kulagimin dibinde 15 saniye boyunca ciglik atan bir kadin sesi hayatimin yarisini götürdü benden. hala kendime gelebilmis degilim. müzigi acik birakip uyumanin kötülükleri de varmis, hidden trackler ömür törpüsüymüs.