nefret ediyorum bazen. surekli kitlenmesinden, baglantisinin kopmasindan.
aslinda bunlardan surekli nefret ediyorum.
bir seyi yapmak icin yarim saat ugrasmaktan daha da cok nefret ediyorum.

91.20, asla unutmamaliyim. gerci bi de ayagimin dibine koymadan calismamasi sorunu var. olsun, otururuz beraber di mi?
show tv isimli guzide televizyon kanalimizin 23.00 demesine ragmen hala oynatmadigi natural born killers efsanesini beklerken bol bol airbag dinledim, bol bol eylul-ekim aylarini yad ettim. etmemeliyim belki de, cok garipti.

"days on ways" caliyor, inanmasi guc geldi bi an. hayatimin son zamanlardaki durumu bu sanirim. cesme'ye gitmek istiyorum. ozledim hepsini. lisedeki hallerime donmek istiyorum oraya gidip. hep istenen, aranilan, konusan, gulduren kisiyim orda. bi de izmir'e gidip safak'i gormek istiyorum. nete gelse de yeterli aslinda benim icin. missed too him much.

elif gokhan'dan ayrilmis. uzun mesafelerden asla hoslanmamis biri olarak sasirmadim aslinda. elif'i cok sahane anliyorum sanirim. uzun sureli iliskiye giren, surekli hayaller kuran bir erkek arkadas. oysa o daha ufak, yasamak istedigi bi cok sey var, bi cok insan var. baglanma korkusu. 17 yasinda baglanma korkusu. cok hakli.

well, i wish i had to stop that noises.
i hold my breath and swallow roses.